Proces ten dotyczy dzieci rozpoczynających edukację przedszkolną – głównie trzyletnich, choć zdarzają się też starsze, które muszą zaadaptować się do nowych warunków. Spora część dzieci idzie do przedszkola niechętnie, ponieważ jest to dla nich nowe, obce, zupełnie nieznane środowisko społeczne, wywołujące obawę, a nawet strach, zgodnie z prawidłowością: „boimy się tego, czego nie znamy”.
Poza tym wejście do nowej społeczności wiąże się z całkowitą zmianą dotychczasowych przyzwyczajeń i sposobu życia dziecka, które do tej pory cały swój czas spędzało z rodziną, gdzie czuło się pewnie i bezpiecznie zajmując przeważnie wysoką pozycję w hierarchii rodzinnej.
Proces adaptacyjny dzieci rozpoczynających edukację przedszkolną może im przynieść wiele korzystnych zmian rozwojowych, pod warunkiem, że będzie on przebiegał w sposób świadomy, kontrolowany i dostosowany do indywidualnych możliwości każdego dziecka. Należy więc wesprzeć dziecko w tym działaniu poprzez rozważną współpracę dwóch najważniejszych dla niego środowisk wychowawczych, jakimi są dom rodzinny i przedszkole.
Jak ułatwić dziecku start w przedszkolu
- w początkowym okresie dobrze jest odbierać dziecko wcześniej – ponieważ trzylatek ma inne poczucie czasu .
- nie mówimy dziecku, że przyjdziemy po nie wcześniej, kiedy to jest niemożliwe, ponieważ będzie nieszczęśliwe, nie składamy obietnic, których nie możemy wypełnić.
- nigdy nie straszymy dziecka przedszkolem.
- stosujemy w przedszkolu krótkie pożegnanie; kiedy je przedłużamy, dzieci cierpią dłużej.
- pozwalamy dziecku zabrać cząstkę domu do przedszkola (np. przytulankę).
- wdrażamy dziecko do przestrzegania umów i zasad.
- przyzwyczajamy do samoobsługi, pozwalamy dziecku samemu załatwić potrzeby fizjologiczne, myć ręce, ubierać się.
- przygotowujemy dziecku wygodny strój do samodzielnego ubierania się,
- nie okazujemy dziecku własnych rozterek zostawiając je w przedszkolu, przekazujemy mu wtedy swoje lęki.
- nie przekupujemy dziecka, jest to krótkowzroczne i uczy malucha niewłaściwych zachowań i przyzwyczajeń.
- od progu nie przepytujemy malucha „co było w przedszkolu”, dajemy mu czas aby odpoczął i sam chciał podzielić się swoimi przeżyciami.
- wszelkie trudności i zmiany zachowania dziecka zgłaszamy wychowawczyni.
- dajemy dziecku i sobie czas na przyzwyczajenie się do nowej sytuacji.
- w domu kształtujemy pozytywny obraz przedszkola.
